Dag ,

Veel mensen zoeken afleiding wanneer ze onprettige dingen ervaren. Als je je zwaar voelt in je schouders door vermoeidheid. Als je keel dichtknijpt bij verdriet. Als je een steen in je maag voelt. Of een prikkende huid van angst: je gaat iets anders doen om het niet te hoeven voelen.

Zoals ik je gisteren ook al schreef: daarom word je in deze training extra uitgenodigd om de eerste van de vier manieren om met emoties om te gaan te verkennen: ruimte voor emoties maken en ernaartoe bewegen.

Dat ernaar toe bewegen doe je op een speciale manier. Je bewandelt een middenpad: je huppelt niet over een emotie heen, je negeert de emotie niet en aan de andere kant laat je je ook niet overspoelen door en ga je niet kopje onder in de emotie. Kun je met milde open aandacht bij de emotie zijn zonder dat je er mee samenvalt? Kun je voelen dat jij ruimer bent dan de emotie?

Als je dat kunt (en dat kun je oefenen), dan kan er boosheid zijn, of verdriet, of zelfs blijdschap zonder dat je je ermee identificeert. Zonder dat je er direct mee samenvalt.

Er is boosheid in me (in plaats van 'ik ben boos')
Er is verdriet (in plaats van 'ik ben verdrietig')
Er is plezier of blijdschap in me (in plaats van 'ik ben blij')

Dit schept ruimte. Het maakt het mogelijk dat je voor een emotie kunt zorgen. Dat je er niet één op één mee samenvalt. Dat je geen willoos slachtoffer bent van een emotie, waardoor je wordt meegesleurd zonder enige zeggenschap.

Jij bent ruimer dan de emoties die door je heen gaan.

Dit is een hele kunst, en het vraagt bewustzijn en gewaarzijn. Laat je dat nou net aan het oefenen zijn, dus: nuttig dat je oefent!

Kun je af en toe een moment voelen dat je ruimer bent dan de emotie die door je heengaat?

Hee, er is blijdschap!

Hartelijke groet,

Yvonne van Iersel