Alle vreugden en alle smarten van het leven leven

In de praktijk is het niet vanzelfsprekend om alle vreugden en alle smarten van het leven te leven. De ene vreugde of smart blijkt veel meer welkom dan de andere. Je kunt merken dat je sommige emoties waardeert en andere emoties veroordeelt.

Je opvoeding kan daarin een rol spelen, bijvoorbeeld omdat je als kind leerde dat sommige emoties welkom waren, en anderen minder gewaardeerd werden.

Zo kom ik uit een gezin waarin verdriet vrijelijk gevoeld en geuit kon worden. Maar boosheid: dat lag iets lastiger. In het gezin van mijn geliefde daarentegen was boosheid geen punt. Vuisten op tafel en vurigheid: hup! Maar verdriet leek daar weer wat moeilijker om te uiten (en misschien ook om te voelen).

Je kunt merken dat je een oordeel hebt over bepaalde emoties. Zo vind ik het stom van mezelf als ik me verlegen voel. Kennelijk zit er ergens een oordeel, dat je na je veertigste verlegenheid overwonnen moet hebben. Niet dus: verlegenheid dient zich regelmatig aan, ook nu ik veel ouder dan veertig  ben.

Misschien merk jij voor jezelf welke emotie welkom is. Waar een oordeel opzit. Kun je het oordeel zien, laten gaan en de emotie alsnog accepteren?

Yvonne van Iersel