Dag ,

Hardnekkige gewoonte? Stop met vechten.
Klik hier als je de tekst wilt beluisteren.

Els werkt al jaren als manager in een bedrijf. Ondanks haar vele ervaring ervaart ze sommige gesprekken met klanten nog steeds als stressvol. Vooral als klanten kritische vragen stellen, krijgt ze een rood hoofd. Haar hart gaat sneller kloppen en ze krijgt het benauwd door haar hoge en snelle ademhaling. Ze gaat enorm haar best doen, ze praat ongemerkt steeds harder en zet al haar overtuigingskracht in. Na zo'n gesprek is ze doodop.

Het is niet zo gek dat Els stress ervaart: Els vindt kritiek altijd lastig. Al in haar jeugdjaren was dit een moeilijk punt voor haar. Van haar drie oudere broers kreeg ze vroeger een overvloed aan kritiek, waarbij ze zich vaak tekort voelde schieten. Haar ijver om zichzelf te bewijzen ziet ze twintig jaar later terug in de manier waarop ze gesprekken voert met kritische klanten.

In je werkstijl zitten vaak gewoontes die je vroeger hebt ontwikkeld. Sommige gewoontes zijn nuttig. Andere gewoontes zijn niet nuttig, maar wel hardnekkig.

Zo’n gewoontepatroon gaat meestal als volgt: er is een aanleiding —> je hebt een onprettig gevoel —> je neemt maatregelen om dit gevoel kwijt te raken.
In het geval van Els gaat het zo: bij een kritische opmerking van een klant voelt Els zich tekortschieten. Ze wordt angstig, ze voelt dat ze bloost, haar schouders verstrakken zich en ze voelt angstprikkels in haar buik. Ze doet vervolgens haar uiterste best om dat gevoel kwijt te raken: ze verhardt, doet ontzettend haar best, en probeert zichzelf tegelijkertijd gerust te stellen.

Er zijn allerlei maatregelen die je kunt nemen om je onprettige gevoelens kwijt te raken: eten, drinken, pleasen, een tandje erbij doen, jezelf inhouden, of jezelf geruststellen. Je eet chocola om je eenzaamheid niet te voelen, je houdt je in om je ontoereikendheid niet te voelen, je pleast je irritatie weg, of je stelt jezelf gerust om je angst niet te voelen. Dit doe je allemaal zonder er over na te denken: het gebeurt automatisch.

Mindfulness nodigt je uit om je gevoelens aandacht te geven, ze toe te laten en niets te doen. Je neemt geen maatregelen om je gevoelens kwijt te raken. Je laat je gevoelens er zijn, zo lang en zo vaak dat nodig is. Je stelt je er voor open, en doorvoelt ze waardoor je ze beter kunt verwerken.

Betekent dit dat je verder ook niets doet? Nee, dat betekent het zeker niet! Het betekent wel dat je geen strijd levert tegen je interne ervaring, een ervaring die er toch al is. Je stopt met vechten met wat er is. Doordat je bewust bent van wat er gebeurt en doordat je ruimte maakt, creëer je vrijheid om een andere weg nemen dan de automatische weg die je altijd neemt.

Hartelijke groet,

Yvonne van Iersel