Jeroen: "ik heb enkele jaren terug een hele fikse depressie gehad. Ik heb daarin een paar dingen geleerd:

Emoties worden enorm gevoed door gedachten. Ergens had ik een vaste overtuiging dat, omdat de laatste liefde die ik beleefde strandde, het niet meer goed met mij zou komen. Ik was er stellig van overtuigd dat dit mijn laatste kans op redding en geluk was, en die kans was voorbij.
De gedachte dat het slecht met mij zou eindigen riep overweldigende emoties op.

Op een bepaald moment kreeg ik in de gaten dat ik gedachten, die niet constructief waren, ook weer kon laten gaan. Door te beseffen welke gedachte er achter mijn emoties zat, en deze te laten gaan, kwamen mijn emoties niet zo heftig op."

Ans: "in de opvoeding van mijn zoon kom ik soms in paniekerige drift en boosheid terecht. Als ik goed kijk, dan is er altijd een rampgedachte, die deze dwingende boosheid oproept. Bijvoorbeeld de gedachte: 'er komt helemaal niks van hem terecht, dit gaat helemaal fout!' Of: 'straks luistert hij helemaal niet meer en loopt hij finaal over me heen!'. Op het moment dat ik de gedachte opmerk (meestal een rampzalige irreële gedachte) en van een afstandje kan bekijken, kan ik hem ook weer loslaten en verdwijnt het heftige gevoel."

Yvonne van Iersel