Dag ,

Het is veel moeilijker te vergeven dan niet te vergeven.
Het is niet gemakkelijk om toegang te krijgen tot die plek in onszelf waar we kunnen vergeven en waar we genegenheid kunnen hebben. Wellicht is in staat zijn te vergeven zo’n diepgaand loslaten, dat het een soort doodgaan is.
We moeten kunnen zeggen: "Ik ben niet langer die persoon en jij bent ook niet langer die persoon."

Verwar vergeving niet met een passieve houding ten opzichte van geweld of misbruik. We zien niet een slechte daad, onrecht of lijden door de vingers.

Het is eerder een innerlijk opgeven van schuldgevoel of wrok, die uiteindelijk destructief voor ons allebei zijn. Terwijl vergeving in je groeit, kan het elke uiterlijke vorm aannemen: je kunt proberen het weer goed te maken, rechtvaardigheid te eisen, vastbesloten zijn beter behandeld te worden of een situatie gewoon achter je laten.

Soms brengt vergeving je tot de rand van wat je kunt accepteren.
Je op die rand bevinden is uitdagend, prangend en transformerend.

Het proces van vergeving vraag moed en vereist dat je voortdurend voor ogen houden waar je diepste geluk ligt.

Zoals Goethe zegt: "Onze vrienden laten ons zien wat we kunnen doen; onze vijanden tonen ons wat we moeten doen."

(bron van tekt onbekend).